"ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﻗﺸﻨﮓ "... ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﺎﺑﺪ
ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﻧﺴﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻭﺯﺩ
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ
ﺣﺘﻤﺎ " ﺣﺎﻝ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ . ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺪﻣﻨﺪ ،
ﺑﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺸﺎﻥ ﻗﺤﻄﯽ ﻭ
ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﮐﻪ ﺯﺭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﻨﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﻣﻮﺝ ﻣﯿﺰﻧﺪ .
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺪﺭ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﯿﻠﻮﯼ ﺟﺎﻥ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﮐﺮﺩ .
ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪﺗﺎﻥ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﭘﺎﮐﺘﺎﻥ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺑﺎﺩ ...
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: